Esperantistoj planas inunde pepi
Twitter estas sistemo, per kiu eblas rapide sendi mallongajn mesaĝojn, kiuj kutime estas legeblaj por ĉiuj uzantoj de la servo. La mesaĝoj rajtas enhavi maksimume 140 tajpospacojn, do eblas kompari ilin kun poŝtelefonaj tekstmesaĝoj - kun la esenca diferenco, ke la mesaĝoj en Twitter plej ofte estas sendataj ne al specifa ricevanto, sed al la tuta mondo.
Por uzi la servon necesas unue registriĝi en ĝia retejo, kiu nuntempe haveblas en la angla, franca, germana, hispana, itala kaj japana lingvoj. Versio en la rusa aperos ene de kelkaj monatoj, kaj eventuale estas planataj pliaj tradukoj de la interfaco.
Post registriĝo eblas sendi kaj legi mesaĝojn ne nur tra la retejo, sed ankaŭ per poŝtelefono, aŭ per specialaj programoj, instaleblaj en la komputilo. Granda parto de la preskaŭ 200 milionoj da registritaj uzantoj tamen uzas la servon ĝuste pere de la retpaĝo, kaj ĝuste tie esperantistaj aktivuloj volas en la 15-a de decembro videbligi Esperanton.
En la dekstra kolumno de la retejo (videbla por ensalutintaj uzantoj) aperas daŭre ĝisdatigata listo de la plej pintaj temoj, kiuj estas diskutataj en Twitter. Se en mesaĝoj de Twitter en la 15-a de decembro sufiĉe multajn fojojn estos menciita la vorto Esperanto, ĝi povos aperi en tiu listo.
Restas vidi, ĉu ekzistas sufiĉe da aktivaj esperantistaj Twitter-anoj por igi la temon "Esperanto" pinta - kaj ĉu la firmao Twitter ial ne decidos bloki la montradon de la vorto "Esperanto". Ja spite la bolantan diskuton pri Wikileaks, la vorto "Wikileaks" lastatempe malaperis el la listo de pintaj temoj.
La pepado de Twitter kune kun la laboro de Sinjoro Miyoshi en Parizo, kaj la simpozio de Tonkin, Blonstein kaj aliaj en Novjorko estas tri mirindaj okazajhoj en la mondo de Esperanto-Informado. En la spaco de 24-horoj okazos eble la plej granda mona elspezo kaj “perfingra” laboro de nia Esperanto-historio. (Bonvolu korekti min se mi eraras pri tio).
La Simpozio en Novjorko okazos apud unu el niaj plej valoraj celgrupoj de la Esperanto-Movadoj—tiu de altrangaj, internaciaj diplomatoj.
La anoncoreklamo, kvazau lingvo-bombo, en la prestigha jhurnalo Le Monde atingos tre elitan grupon de francaj kaj europaj politikistoj kune kun estroj de chia koloro.
La pepado en Tvitilo atingos interretanojn tra la tuta mondo, kaj se la projekto sukcese furoros, ghi atingos la videblajn furoro-listojn kiuj raportas pri la plej oftaj pepadoj. Kaj se tiu sukceso okazos, tio povas esti la ekestigo de kromaj raportoj en amaskomunikiloj tra la tuta mondo.
La kresko au la malkresko de la Esperanto-Movado dependas de la kvanto kaj la kvalito de la informado pri Esperanto la lingvo, Esperanto la agado, Esperanto la homoj.
Flanke, iam mi havas la impreson, ke estas multe da centjarighoj kaj aliaj jarighoj en Esperantujo, kaj ke ni, la modernaj Esperantistoj, shatas celebri tiajn datrevenojn. Sed anstatau festi nur la daton mem, chu ne estus ankau bone strebe kompreni kiamaniere tiuj homoj antau cent jaroj sukcese INFORMADIS pri Esperanto?
Morgau, la 15an de decembro, ghuste en Parizo, Novjorko kaj Tvitilolando okazos io simila. Dankon kaj gratulon al Sinjoro Miyoshi, Humphrey, Neil, Tonjo del Barrio kaj al Henri Masson kiuj konceptis kaj plenumadas la modernan informadon por Esperanto.
Dennis Keefe
Universitato de Nankino, Chinio