Kiel ne organizi Internacian Junularan Kongreson
Salutojn el Kievo, Ukrainio! Mi nun estas ĉe la Internacia Junulara Kongreso en Kievo, kie pli ol 300 junuloj el la tuta mondo kolektiĝis por kune paroli Esperanton. Notu, ke tipa junulo estas ĝis 30-jara. Dum la tago okazas prelegoj, vespere koncertoj, poste eblas elekti inter dancado en la diskoteko, drinkado en la trinkejo aŭ teumado en la gufujo.
Kompreneble estas multo por prepari, sed kiam vi havas la subtenon de organizaĵo (Tutmonda Esperantista Junulara Organizo) kun pli ol 70 jaroj da sperto, oni povas atendi, ke almenaŭ la bazaj aferoj estos faritaj ĝuste. Nu, por tiuj el vi, kiuj planas organizi IJK-n, jen kurta listo de kiel ne fari:
1. Igu la klarigojn pri tio, kiel atingi la kongresejon laŭeble komplikaj, kaj promesu veturigon, sed poste ne venu al la flughaveno por renkonti la partoprenontojn. En la lasta informilo oni klarigis al ni, ke la vojo el la flughaveno al la ejo estas tiel komplika, ke oni simple atendu la renkontantojn kiuj veturigos nin. Sed multaj rakontis al mi, ke ili petis veturigon - tamen neniu renkontis ilin, kiam ili alvenis. Aldone la broŝuro asertis, ke taksioj kostos minimume 70 usonajn dolarojn, sed en la flughaveno oni afiŝis, ke la fiksa prezo por veturo al la urbo estas 31 dolaroj! Krome la sola adreso estis donita en latinaj literoj, kiujn la taksiistoj ordinare ne povas legi, do necesis scii la ukrainan aŭ la rusan sufiĉe por povi transliterumi la adreson por la ŝoforo.
2. Ne proponu registriĝon kaj retaliron antaŭ la dua tago. Post kiam oni alvenas al kongreso, oni volas registriĝi, ĉu ne? Nu, bonvolu atendi. Ho, jen via ŝlosilo kaj mantukoj. Ie ili estas. Atendu momenton. Vi povas registriĝi morgaŭ, ni promesas. Vi volas retpoŝti al via familio kaj amikoj por sciigi, ke vi bonorde alvenis? Ni havos retaliron morgaŭ en alia konstruaĵo, kiu estos fermita vespere. Por esti justa, en la tria tago ili ja havis sendratan aliron en la registriĝa ĉambro, kie homoj sidis ĉie sur la planko por povi retumi.
3. Certigu ke vi elektas la plej primitivan haveblan ejon, laŭeble distance de la urbocentro, por ke laŭeble malmultaj lokanoj aŭdu pri Esperanto. Ha, vi libertempos? Kion vi opinius pri restado en ejo sen varma akvo, sen facila aliro al pura trinkakvo (kaj sen avertoj kontraŭ trinkado de la loka akvo), duŝiloj sen fiksiloj kaj necesejoj sen seĝoj. Aldone en la banĉambro ne estis sapo por lavi la manojn en la unua tago. La ejo estas plena je insektaĉoj, do espereble vi portis vian propran venenon! Ho jes, vi ja ne volus elektrajn kontaktojn en via ĉambro, ĉu? Vi volas viziti la urbocentron? Nur 45 minutojn per buso!
4. Ne donu programon por la semajno anticipe. Se vi tamen donas, certigu, ke ĝi ekzistas nur en la loka lingvo. Bonusajn poentojn vi ricevos, se la loka lingvo ne estas skribata per latinaj literoj. Vi faros prelegon morgaŭ matene? Nu, tion vi neniel povos ekscii antaŭ la noktomezo, aŭ la 2-a horo matene, se ili ne sukcesas pendigi la programon antaŭ la noktomezo.
5. Promesu aranĝi veganan manĝon por la kongresanoj, sed poste ne klarigu al la prizorgantoj de la manĝejo, kion tio signifas. Krome certigu, ke ĉiu devos atendi sian manĝon laŭeble longe en la alvenvespero. Ha, vi ĵus finis longan vojaĝon kaj estas tempo manĝi? Vi plurajn monatojn anticipe mendis veganan manĝon? Jen, prenu iom da viando kaj fromaĝo! Ha, vi ne volis viandon? Bone, lasu min reporti ĝin al la kuirejo kaj forpreni la viandon kaj reporti ĝin al vi. Jen!
Kompreneble, dirinte ĉion ĉi, tamen eblas bone amuziĝi kun amikoj de ĉirkaŭ la mondo, parolante Esperanton kune. Kaj pro justeco necesas diri, ke la ĉefa organizanto de la kongreso havis koratakon du semajnojn antaŭ ĝia komenco, kaj nun kuŝas en malsanulejo. Ankaŭ indas mencii, ke la mezuma jara salajro estas 3.500 usonaj dolaroj, do ne indas atendi unuaklasan loĝadon. Tamen oni ja atendus ke la ejo estu akceptebla kaj ke la kongreso estu organizita. Ajnakaze, ne zorgu pri la sekva Esperanto-kongreso, ĉar mi neniam vidis kongreson ĉi tiel aĉe organizitan, do tie vi certe bone elturniĝos.
Chuck Smith
La teksto unue aperis en la anglalingva blogo Transparent language. La Esperanta versio aperas en Libera Folio kun la afabla permeso de la aŭtoro.
