Forpasis Eli Urbanová

Eli Urbanová (originala nomo. Eliška Vrzáková) naskiĝis 8.2.1922 en Čáslav en Ĉeĥio. Jam kiel dektrijara ŝi debutis per rakontaĵo Na makovicích (Papavberoj) en la gazeto Narodní osvobození (1935), kiun sekvis pluaj ses, dume regiona revuo Podoubraví alportis ŝiajn kvin versaĵojn.

En la jaro 1940, do kiam ŝi estis dekokjara, loka librovendisto eldonis ŝian poemaron Zrcadlo (Spegulo) sub la plumnomo Eliška Doubravská. En la jaroj 1937-41 ŝi studis en pedagogia instituto en la naskiĝurbo. Krome entute ok jarojn vizitadis muziklernejon. 

Post la maturekzameno ŝi akceptis okupon en privata muziklernejo de profesoro Štěpán Urban, al kiu ŝi post nelonge edziniĝis. (Li gvidis gitarsekcion en praga konservatorio.) Ŝi instruadis pianon, violonon, eklernis ludi violonĉelon.

Pri Esperanto ŝi eksciis de la konata artisto Karel Höger, kiu tiam aktivis en radio Brno en tiel nomata Verda stacio (Zelená stanice). Pri la kontakto kun Höger kaj sia konatiĝo kun Esperanto ŝi mem rakontis: 

Pri Esperanto mi la unuan fojon aŭdis de Karel Höger. Okazis tio ankoraŭ dum la milito, ni revenadis el turneo, mi ne plu scias, el kiu urbo, nome Karel Höger, Vlasta Fabiánová, Štěpán Urban kaj mi, lia edzino. Programo, kiun mi sole alrigardis, titolis Malnova ampoezio kaj konsistis el recitado kaj gitarludo. Ĉiam temis pri travivaĵo. Tamen ankaŭ pri laco.

Vespere tiu streĉo ĉirkaŭ la prezentado, poste oni kutime akceptis inviton de iu el lokaj admirantoj kaj reston de la nokto ni tradormis en trajno. Kiel tion Höger diris: Eĉ se vi interkompreniĝos france, en Francio vi estas fremdulo. Esperantiston, tiun oni atendas en stacidomo, prizorgas al li tranokton. Tio estis io por Štěpán.

Li ĉiam sopiris al similaj kontaktoj. Al tio, ke iu invitu lin ekzemple en Italion. Tial ankaŭ, kiam li hazarde ekvidis afiŝeton pri esperanta kurso, li min tien sendis, por ke mi konstatu kiel Esperanto sonas. Estis tio antaŭ kristnasko, tenebro kiel en sako, kiu emas foriri de varma forno? Mi memoras ke mi venis hejmen, la vangoj al mi brulis. Kion rakonti, Esperanto tuj entuziasmigis min!

Eli Urbanová ekverkis en Esperanto en 1950. Post la dua mondmilito ŝiaj poemoj aperadis en la ĉefaj kulturaj revuoj. Ŝi estis premiita en la Belartaj Konkursoj kaj estis inter la la fondintoj de Esperantlingva Verkista Asocio en 1956. Akademiano 1986-95.

Listo de ŝiaj verkoj troveblas ĉe la retejo OLE. Ampleksa artikolo pri ŝi de Čestmír Vidman estis publikigita en la reto, sed la koncerna retejo ne plu funkcias. Kopio de la teksto tamen konserviĝis ĉe la reta arkivilo Wayback Machine.