Almenaŭ ses esperantistoj nun batalas por defendi Ukrainion kontraŭ la agreso de Rusio. Ne estas permesite malkaŝi detalojn pri ili, sed dum la IJK oni kolektis monon por helpi al ili kaj iliaj familioj. ”Mi esperas, ke en la venonta IJK ni povos organizi programeron pri lecionoj de la pasinta milito anstataŭ monkolekto”, skribas Alisa Nikitina.
Mi decidis partopreni IJK-n du semajnojn antaŭ ĝia komenco kaj ekhavis la ideon organizi monkolektadon — ĉefe por subteni miajn amikojn, el kiuj kelkaj nun servas en la armeo, batalante kontraŭ la rusa invado. Mi jam dum multaj jaroj ne loĝas en Ukrainio, kaj la lasta fojo kiam mi vizitis Ukrainion en 2021, estis tago pasigita kun kijivaj esperantistoj, inkluzive de Vadim (kiu, bedaŭrinde, pereis, defendante Ukrainion) kaj lia edzino, Julia.
Pro evidentaj kialoj (la reguloj de la ukraina militistaro kaj la ĝeneralaj reguloj de militoj), mi ne rajtas rakonti pri multaj detaloj, ekzemple, la nomojn de esperantistoj, kie ili troviĝas, aŭ iliajn okupojn dum aŭ antaŭ la militservo. Ĉio ĉi estas por eviti ajnan eblon transdoni informojn al rusaj spionoj, kiuj povus utiligi ilin por identigi malfortajn punktojn en la ukraina defendo.
Jen la rezulto: dum la IJK en Šventoji, ni kolektis 436 eŭrojn por ukrainaj esperantistoj (kaj familioj), kiuj nun aktivas en la militservo. Kvankam la sumo ne estas grandega, ĉiu eŭro gravas kaj montras la solidarecon de la monda Esperanto-junularo. Mi elkore dankas ĉiujn, kiuj helpis – okazis, ke estis multege da homoj, kiuj volis esprimi sian subtenon al niaj esperantaj amikoj. Plejmulto donacis kontante al la skatolo en la trinkejo, sed kelkaj ankaŭ uzis Revolut-on aŭ PayPal-on. La plej sukcesaj noktoj por kolektado estis la Internacia Vespero kaj la fina nokto de la IJK.
Specialan dankon meritas la organiza komitato de IJK, precipe Severija Marija Banaitytė, sen kies subteno tiu monkolekto ne eblus, kaj la helpantoj kaj organizantoj de la trinkejo. Grandan dankon ankaŭ al la german-ukraina dueto ĴeLe (Ĵenja Martínez Pérez kaj Lena Wilke), kiuj disvastigis la informon dum sia koncerto.
La mono estis distribuita inter la ses ukrainaj esperantistoj en la armeo kaj la vidvino de Vadim. Ĝi estis uzata diversmaniere: unu esperantisto helpis sian familion, kiuj estas internaj rifuĝintoj en Ukrainio (ili devis translokiĝi al alia regiono pro la okupado; bedaŭrinde, la ŝtata subteno por rifuĝintoj estas tre limigita kaj apenaŭ sufiĉas por kovri bazajn kostojn).
Alia persono rifuzis helpon por si mem kaj petis donaci sian parton al monkolekto por riparo de ambulanco por sia armea divizio. Unu uzis la helpon por zorgi pri sia novnaskita bebo (kiu dume kreskas sen sia patro), dum alia uzis ĝin por pagi psikologon pro traŭmatoj ligitaj al la milito. Krome, parto de la mono estis uzita por aĉeti protektan ekipaĵon por unu el la soldatoj.
Antaŭ kelkaj semajnoj mi eksciis ankaŭ, ke ankoraŭ unu esperantisto aliĝis al la armeo. Mi regule (almenaŭ unufoje semajne) parolas kun mia amiko, kiu jam servas de kelkaj monatoj. Liaj rakontoj sugestas, kun iom da humoro (li ĉiam estis kaj estas la plej optimisma persono, kiun mi konas) ke la kondiĉoj en la armeo similas al tiuj de la IJK en Šventoji (almenaŭ al Energetikas) – ne tre komfortaj kaj tre bruemaj.
Dum ni spertis motorciklistan festivalon kun laŭtaj rok-koncertoj ĝis la nokto-nokto-fin’, nian propran diskejon, kaj ronkantajn samĉambranojn, la soldatoj ĉe la fronto lernas dormi ne nur apud ronkantoj, sed ankaŭ kun la sonoj de eksplodoj tuj apude. Kaj dum ni spertis kelkajn malvarmajn noktojn ĉe la maro, ili dormas en vintro-vestaĵoj pro nesufiĉa hejtado.
Tamen, mia amiko diris, ke kvankam la dormotempo estas limigita, la manĝado estas sufiĉe enorda, eĉ kun vegetaranaj opcioj (similas al IJK, ĉu ne?). Do ni esperas, ke tre baldaŭ, post 1 aŭ 2 IJKj, ni ĉiuj kune – ukrainaj kaj eŭropaj esperantistoj, iamaj soldatoj kaj diversaj homoj – festos la vivon en la sekva IJK – eble denove en Ukrainio.
Mi esperas, ke en la venonta IJK ni povos organizi programeron pri lecionoj de la pasinta milito anstataŭ monkolekto. Sed, bedaŭrinde, tiu tempo ankoraŭ ne alvenis, kaj ĝis tiam, Ukrainio bezonas kontinuan subtenon de siaj eŭropaj amikoj. Plej ofte tiu subteno estas financa. Jen la ekzemplo de unu esperantisto, kiu estis sendita pli proksime al la fronto: li ricevis neadekvatan ekipaĵon: lia kasko ne taŭgis por lia kapformo kaj ne plene protektis lin, do li bezonis aĉeti novan, kiu kostas ĉirkaŭ 300 eŭrojn. Krome, li bezonis pliajn protektilojn (por ŝultroj, talio, ingveno) kaj aliajn necesajn aĵojn.
Mi petas vin disvastigi ĉi tiun informon al aliaj esperantistoj, kiuj ne ĉeestis la IJK-n, por ke ili helpu ĉi tiujn homojn. Se iu havas pliajn demandojn kiel subteni ĉi tiujn sep homojn aŭ Ukrainion ĝenerale, bonvolu kontakti min retpoŝte. Kvankam mi ne rajtas publike malkaŝi detalojn, iuj informoj povas esti menciitaj en persona konversacio.
Mi volas mencii ankaŭ aliajn gravajn iniciatojn de esperantistoj rilate al Ukrainio: la Esperanta organiza teamo de Roskilde Festivalo, precipe Jacob Nordfalk, kiuj jam de kelkaj jaroj donacas grandan parton de siaj enspezoj por necesoj de ukrainaj esperantistoj, kaj Viktor Vilĥa, kiu kolektas monon por diversaj necesoj de ukrainaj soldatoj kaj estas vera ĉampiono de helpo al ukrainaj esperantistoj en la militservo.
Alisa Nikitina
“la kondiĉoj en la armeo similas al tiuj de la IJK en Šventoji – ne tre komfortaj kaj tre bruemaj” Mi aŭdeble elspiris tra la nazo kiam mi legis tion.
Karaj, en la artikolo ne eblis publiki la detalojn pri Paypal ktp de niaj iniciatoj por Ukrainio. Se vi volas subteni (jam 7) defendantojn de Ukrainio, paypal „al.printempo@gmail.com“. Ukrainajn esperantistojn gxenerale tra la teamo de Roskilde Festivalo – Paypal „roskildefestivalo@gmail.com“, mallonge.net/ukrainio, la iniciatoj de Viktor – viktor.adler@gmail.com (kaj trovu lin cxe Facebook). Aux retposxtu min al mia retposxtadreso – al.printempo@gmail.com
por Euxropeanoj ankaux alia Paypal funkcias sen la pageto al PayPal – alisa.nikitin@gmail.com. Mi ankaux havas Commerzbank, Revolut (@alisa1i1), N26
Dum ne nur la milito, sed ankaŭ la ekzisto de Ukrainujo mem kiel “sendependa“ ŝtato tre baldaŭ finiĝos per pura fiasko, ankoraŭ troviĝas kelkaj imbeciloj, kiuj evidente tute ne kapablas kompreni la situacion sur la batalkampo kaj tial plue disvastigas sian fipropagandon cele al despera persistado, kiu kostos nur multe pli da homaj vivoj.
Se okcidentaj kaj ukrainaj esperantistoj estus konservintaj eĉ nur iomete da deco, ili nun finfine sincere pritraktus la militkrimojn fare de la ukronazioj – lastatempe ekz. la murdo de rusaj civiluloj en Ruskoje Poreĉnoje!
Karaj,
mi kaj mia edzo estas iom surprizita ke la mono kion oni laŭ dire kolektis por ukrainaj familioj finfine estas uzata por militi. Ni volis subteni la familiojn, private, ne la militon.
Mi ege petas por la onta fojo se oni kolektas monon, oni antaŭe precizigas tian eblon de la uzado de la mono.
Dankon.
Karaj,
Unue, dankon por via kontribuo kaj la peto klarigi en via komento:
se vi legis la artikolon, vi vidos, ke la mono ne estas uzata por militi. Kiam oni kolektis tiun monon, ankaux estis anoncita, multfoje, unue en la solemna malfermo, poste en Telegram-grupo, kelkfoje, en personaj paroladoj, multfoje, kaj finfine cxe la pagxo de IJK, por kio precize oni kolektas monon (ses esperantistoj kiu servas en la armeo kaj unu vidvino). Bv legi la artikolon ankorauxfoje – estas klarigo pri kiel la homoj uzis la monon, kaj ankaux aliaj iniciatoj, kun kiu vi eble konfuzis mian – kie oni kolektas monon por aliaj Esperanto familioj. Se ankoraux estas duboj, mi gxoje povas paroli kun vi vocxe aux retposxtmesagxi – al.printempo@gmail.com
Amike,
Alisa
Mia vortumo ne estis tute klare jes, sed via anonco por kio vi kolektas same ne en la ĉeesto de mi. Ne gravas ĉar ne eblas plu ŝanĝi tamen mi jes rajtas diri ke mi ne aktive volas helpi al milito, do mi sentas grandan malkomforton pri la alia uzo de parto de la mono.
Tamen estas amuze vidi ke homoj ŝajne ne komprenas pacifistan iedon, aŭ pere de malŝato montras sian kontrauon de pacifismo.
Kara, dankon pro via respondo. Mi tute respektas vian rajton esti pacifisto kaj, kompreneble, donaci vian monon por la kaŭzo, kiu estas taŭga/valora por vi. Fakte, viaj komentoj igis min denove trarigardi mian korespondadon kun Viktor kaj aliaj Esperantistoj, kaj mi komprenis mian eraron – la mono ne estis uzita por aĉeti aŭtomobilon, ĝi estis uzita por la riparo de reanimobilo – ĝenerale, la sama aŭtomobilo kiel ambulanco. Mi petos Libera Folio korekti tion en la teksto de la artikolo. Ankaŭ vi inspiris min pli rapide realigi mian planon fari raporton kun pli da detaloj pri la monoj transdonitaj, kaj ĝin vi povas trovi en ĉi tiu malferma Google-dokumento.
Ĉi tie sube mi ankaŭ aldonas la foton pri kiel aspektas la reanimobilo.
Entute, la parto, kiu iris al la reanimobilo, estis la plej malgranda el ĉiuj aliaj (kiel vi povas vidi en la raporto) – proksimume 60 eŭroj. Do, mi ne scias, kiu vi estas, kiom multe vi donacis, nek per kiu metodo, sed se vi dubas pri la reanimobilo, kiu estas uzata por kolekti vunditajn homojn, absolute ĉiu alia mono estis tre klare tute ne rilata al milito en iu ajn maniero – aferoj por beboj, psikoterapio, internaj rifuĝintoj, manĝo, pago por la komunloĝejo. Aldone, unu defendanto petis min aĉeti donacojn por kelkaj homoj ĉe IJK kaj preni tion de lia parto. Tio vere ne gravas kiom da, sed mi volas nur logike certigi vin, ke via mono ne iris al militaj celoj, eĉ se vi konsideras la reanimobilon ”milita celo”, ĉar ĝi estas uzata por helpi tiujn, kiuj provis esti murditaj de la rusa armeo.
Ankaŭ almenaŭ kelkaj personoj, precipe unu, kiu donacis 100 eŭrojn kontante en mia ĉeesto, diris al mi, ke tiu mono estas por ĉio, kion bezonas soldatoj kaj Ukrainio ĝenerale por defendi sin kaj elpeli la invadantojn el nia lando, do mi konsideras, ke reanimobilo estas parto de tiu kategorio.
Dank’ al vi, mi ankaŭ legis iomete pri pacifismo kaj la fakto, ke estas du tipoj de pacifistoj – unu pensas, ke la homo rajtas defendi sin, kiam oni atakas lin, alia ne defendas sin pro timo mortigi sian mortiganton. Ŝajnas, ke mi kaj 99% de la homoj, kiujn mi konas, estas pacifistoj (de la unua tipo). Se vi estas pacifist(in)o de la dua tipo, tion mi ankaŭ respektas – vi rajtas voli morti, se iu atakas vin.
(daŭrigo en la sekva komento)
la dokumento ne alkrocxigxis – cxi tie estas la ligilo – https://docs.google.com/document/d/1WBUoU0XJC585FrkSB5PMA7ErPTB2jvPdguZn117OHIA/edit?tab=t.0
(la dauxrigo de mia unua respondo)
[Jen venas mia propra opinio, kiu ne rilatas al la artikolo, monkolektado entute, nek al vi, ĉar mi ne scias, kiu kaj de kie vi estas, nur al via komento pri pacifismo – estas facile esti pacifisto de la dua tipo, kiam vi loĝas en riĉa, paca lando protektita de NATO. (Tio tamen povas baldaŭ ŝanĝiĝi.) Kaj kompreneble, mia propra opinio estas, ke kiam najbara lando atakas vin en via teritorio, vi rajtas kaj devas defendi sin kaj vian popolon. Mi daŭre ne diskutos pri tio, ĉar tiu opinio ne rilatas al la temo de la artikolo kaj estas iom sensence konvinki homojn, kiuj ne havas sperton pri militoj, pri kiel estas la realo de la homoj, kiuj havas tiun sperton.
Ĉiuokaze, denove dankon pro via komento, kiu igis min rekontroli aferojn, kaj pro via kontribuo. Mi esperas, ke vi estas sufiĉe trankvila, ke via mono atingis tiun celon, kiun vi celis.
Amike,
Alisa
Gekaraj,
Mi volas elkore danki ĉiujn, kiuj skribis al mi kaj kontribuis post la apero de ĉi tiu artikolo – mi vere ne atendis, ke ĝi tiom sukcesos rilate al mia celon helpi miajn samlandanojn!
Aparte mi dankas Kalle kaj Libera Folio pro la propono verki la artikolon kaj pro la kunlaboro (kvankam la titolo kaj foto ne tute reflektas la temon de la artikolo kaj ne estis kunordigitaj kun mi – ja temas pri mia monkolekta iniciato, ne simple pri la fakto, ke esperantistoj defendas la landon). Tamen, la celo estis atingita, kaj espereble venos ankoraŭ pli da mesaĝoj kaj mondonacoj
Se vi povas helpi disvastigi la informojn, bonvolu dividi la artikolon kaj/aŭ mian publikan poston/afiŝon ĉe Facebook en viaj sociaj retoj:
Facebook-afiŝo
Dankon al vi ĉiuj! ♡
kontrolu vian Paypal-on, kara. Sukceson al vi!