HeKo: "Publika konfeso pri kalumnia kampanjo"

Se mi ne mismemoras, siatempe (per letero... en Monato?) mi asertis publike mian supozon pri la aŭtoreco de Aldo, kio preskaŭ kaŭzis lian eksamikiĝon al mi. Ĉiel ajn, nur blindulo pri stilo ne rimarkus la aŭtorecon de Aldo. Unu plian fojon mensogas do Literatura Fetoro kaj Hirudo Komunikas: verŝajne nur Haupenthal "serioze" pretendis, ke la romanon "La manto" verkis virino. Aldone mi diru, ke mi samopinias kun Gonçalo pri tio, ke la flirtoj de Auld kun la rondeto de Silfer kaj Martinelli estas eble la plej bedaŭrinda parto de lia verkista kariero. Sed eĉ la suno havas makulojn, ĉu ne?

La civita "komuniko" ne meritas apartajn komentojn. En tre kurta teksteto la oficanta plumknaristo sukcesis mensogi trifoje kaj eĉ mislingvi kvarfoje:

negis pri tiu aŭtoreco > negis tiun aŭtorecon

konsciante pri sia mensogo > konsciante sian mensogon

en sia nuna artikolo > en lia nuna artikolo

kondukis lin kompreni > igis lin kompreni

Samaj aŭ similaj eraroj troveblas en pluraj paragrafoj de ilia "lex merdophila" (ekzemple en iliaj Konkludoj de Segedo legeblas jena perlo: «se oni perceptas Esperantion en SIA komuna faceto»…). Tio pruvas ke malgraŭ tiom da blufoj kaj pucaj titoloj la “civitanoj” ankoraŭ ne regas la lingvon kiun ili aŭtisme praktikas…

Tamen mi nek povas nek emas longe okupiĝi pri la silfera sekto. Ne plu agacas min la mensogemo, malhonesto kaj umbilikismo de tiuj intelekte subevoluintaj kompatinduloj, kiuj faras al si tiom da vanaj klopodoj por montri sin ĉiam bonaj kaj serafaj, ĉiam senkulpaj viktimoj de la plej hidaj maĥinacioj kaj komplotoj. Nu, se ili konscius ke ilia bombasta klaŭnado elvokas nur kompatan rideton…