Revuo de UEA ”je kulmino de malpleneco”
Kiel konkreta kialo por la akra kritiko de Andreas Künzli funkciis raporto pri la ĉeesto de reprezentantoj de UEA en la tritaga Socia Forumo de la Homrajta Konsilio de Unuiĝintaj Nacioj en Ĝenevo komence de septembro. Laŭ la raporto, la ĉeesto de du personoj kiuj parolis inter si esperante helpis pruvi ke Esperanto estas vera lingvo.
- Ĉu post la plurjardeka reprezentado de UEA en Ĝenevo necesas tiel ree pruvi ke Esperanto estas vera lingvo? La tuta raporto estas verkita en tiu spirito. Karaj, ĝis kiam oni devas legi tiajn stultegajn raportojn, kiuj plenplenas de naiveco? Tio jam ne plu estas eltenebla, eksplodas Andreas Künzli.
La antaŭa multjara redaktoro de la revuo Esperanto, István Ertl, kutimas silenti pri la nuna nivelo de la oficiala organo de UEA, sed ĉi-foje ankaŭ li decidis eldiri diskretan kritikon.
- La revuo Esperanto estas nun plie kunmetata ol redaktata. Necesus pli da tekstonivela interveno en la ricevitajn originalojn, same kiel pli klara montro de la relativaj temgravecoj, li skribis en mesaĝo sendita al parto el la ricevintoj de la originala mesaĝo de Andreas Künzli.
Andreas Künzli mem estis multe pli eksplicita en sia kritiko:
- Oni povus freneziĝi, konstante devante legi tiajn raportojn en la ĉefa organo de UEA. Ĉu iu komprenas, ke tio estas kompleta idiotaĵo kaj ke oni devus rezigni pri tiaĵoj? Tio ja estas pli groteska ol paroloj pri finvenkismo, Esperanta Civito ktp. Kiam tio finiĝos? kiam ni sukcesos levi nin sur iom pli alta nivelo? Persone mi estas ege nekontenta pri la direkto en kiu la revuo de UEA evoluas. Ĉiu numero fariĝas pli seninteresa, formala kaj oficialeca. La oktobra numero estas kulmino de tiu malpleneco.
Laŭ freŝa statistiko publikigita de UEA, la kvanto de membroj-abonantoj malkreskis je 168 personoj, kompare kun la sama periodo pasintjare. La suma falo en la kvanto de membroj-abonantoj dum la lastaj dek jaroj egalas al 800 personoj - en la fino de 1998 estis 3.405 membroj-abonantoj, kaj laŭ la lasta statistiko publikigita de UEA nur 2.605.
El la estraranoj de UEA la mesaĝon de Andreas Künzli konsentis komenti nur José Antonio Vergara.
- Mi mem tre alte pritaksas la inteligenton, sindediĉon al Esperanto kaj kuraĝon de Andreas Künzli. Mi havas la honoron ke, okaze de mia recenzo al lia vere impona verko pri la internacilingva movado en Svisujo, li kaj mi fakte fariĝis bonaj amikoj. Mi do certas ke li serioze (do ne supraĵe, ne hobiece) kaj strikte malnaive rilatiĝas al nia afero.
José Antonio Vergara tamen ne malferme diras, ĉu li dividas la opinion de Andreas Künzli pri la revuo.
- Eble liaj stilo kaj aparta maniero esprimi sian malkontenton povas aspekti malglata al iuj tro konservativaj sintenoj. Mi povas ne dividi lian opinion pri tio aŭ aliio, sed agnoskas ke li tamen prave kaj plenrajte tuŝas gravan problemaron kernan por la estonteco de Esperanto.
El la aliaj estraranoj de UEA, neniu volis publike laŭdi aŭ mallaŭdi la revuon. La vic-prezidanto de UEA, Ranieri Clerici, unue promesis sendi koncizan komenton, sed poste rezignis. Kiam Libera Folio petis lin almenaŭ unufraze respondi, ĉu li opinias la revuon de UEA bonkvalita, aŭ eventuale iel pliboniginda, li klarigis, ke tion li ne volas diri:
- Ĝuste tion mi volas eviti, ĉar por kompreni mian vidpunkton necesas sufiĉe longaj premiso kaj argumentado, sen kiuj mia opinio estus unu el la multaj, sendistinge konsiderebla por statistikumado.
De post la demisio de István Ertl en la jaro 2001, la revuo Esperanto estas redaktata de Stano Marček en Slovakio. La kontrakto de la redaktoro estas aŭtomate renovigata ĉiun jaron, se la estraro ne faras alian decidon plej malfrue en aŭgusto de la antaŭa jaro.
Libera Folio petis ke Stano Marček iel komentu la kritikojn, kaj ricevis unufrazan respondon:
– Pli utile estus kunlabori, helpi, ol kritiki kaj ofendi.
Sian redaktan politikon Stano Marček klarigis en la revuo mem, en diraĵo citita en la kongresa numero:
- Mi volas fari pozitivan ĵurnalismon. Ni ne dissemu malpacon inter ni.
Noto de la redakcio: Laŭ peto de Aleksandr Korĵenkov, lia repliko estis forigita el la artikolo. En letero sendita al la adreso de Libera Folio li klarigas, ke li celis sian mesaĝon por limigita distribuo, kaj nur pro malatento sendis ĝin al ĉiuj 90 personoj, kiuj ricevis la leteron de Andreas Künzli.
