Rekomenciĝis la Konversacia Klubo de Kultura Kooperativo de Esperantistoj

Ĝi estas bonega klubo. Mi prelegis tie hieraŭ vespere kaj ĉeestis 20umo de aŭskultantoj. Post mia prelego okazis tre vigla diskuto. La klubanoj estas tre gastamaj kaj ĝentilaj. Estas modelo por Esperantio.

Chu vi povus priskribi la enhavon de via prelego au ech publikigi ghin kaj resumi la enhavon de la diskuto, eventuale mencii nomojn de cheestantoj kaj iliajn diskutintervenojn ?
Antaudankon.

Andreas, dankon por la amikema demando. La titolo estis "Instigo en la akirado de dua lingvo". Mi volonte skribos detale pri ĝin kiam mi estos denove hejme. Ĉitie mi estas en hotelo kun limitata aliro al la reto. Mi eĉ volonte metus la prezentaĵon alirebla al la legantoj de liberafolio se mi havus lokon por tio. Mi tratis la ideon de lingvo kiel supervivilo de la homaro dum nia evoluo kaj kiel tio rilatas al la instruo de fremda lingvo ĝenerale. Mi parolis pri instrumenta instigo kaj integriga instigo kaj ĉefine mi pridubis la strategion kion ni uzas por disvastigi E kiel pura komunikilo sed mi male parolis pri la ideoj de Lev Vigotski kaj Miĥail Baĥtin kaj la libro de d-ro Blakar el la Universitato de Oslo, "Spraak aer makt", en kio li klarigas la uzon de la lingvo kiel ilo por akiri povon. Mi kredas ke Holivudo, Madison Avenue, Wall Street kaj la British Council bonege komprenas tion kaj mi kredas ke la esperantistoj devus komenci diskuton pri tio. Finfine mi parolis pri la "personeco" kion ni havas en ĉiu lingvo kion ni parolas, t.e. ke ni alparolas malsamajn anarojn en malsamaj lingvoj. Kiam mi parolas la germanan mi havas alian "personecon" ol kiam mi parolas la usonan ĝuste pro tio ke mia aŭskultantaro en la du lingvoj malsamas. Do en la germana mi uzas mian ideon de germanaj kulturreguloj kaj en la usona la kulturregulojn de usonanoj. Mi demandis kiel oni imagas la kulturreguloj de Esperantio. Kiel ni povas komuniki E-kulturon al esperantigontoj kaj kial ĝi, laŭ la teorioj de Lambert (el Kanado) gravas. Eble vi scias ke la kanadanoj klopodas dulingvigi la tutan landon sed ili NE povas uzi anglan aŭ francan kulturojn kiel orientiloj sed kanadanglajn kaj kanadfrancajn kulturojn. Ekde 1970aj jaroj Lambert studas tion. Ĉu ni ne havas ion apartan kio faras el E dezirata lingvo, kion donus al la lernontoj apartan instigon?
Mi parolis pri la sociaj kaj psikologaj instigoj sed ankaŭ pri la instrumentaj instigoj (mi volas lerni lingvon X ĉar tiel mi gajnas pli da mono, mi estos pli grava en mia socio, mi povos kontroli aliulojn) kaj instregigaj instigoj (se mi lernas lingvon X mi troviĝos en agrabla etoso de aliaj homoj kiuj emocie helpos min esti pli feliĉa - mi havos alirojn al plezurigajn kulturaĵojn kioj eble ne havas financan helpon sed animan helpon - pensu pri Maslow kaj lia piramido.
Mi parolis dum 2 horoj kaj mi apenaŭ supergratis miajn teoriojn. Sed mi volonte donos ilin al la legantaro. Sciu ke mi akordas malakordi. Mi ne min imagas ius supersciulo, mi estas humila esploristo kiu serĉas repondojn eĉ kiam mi tute eraras. Mi pretas rekonis miajn erarvojojn kaj pripensi malajn ideojn. Mi eĉ bonvenigas tion ĉar tio hegle kondukas la sintezo en kiu la tezo kaj la maltezo trovas iun komunan kun nova solvo.
Kiel simpla homoj mi nur povas esplori erojn de la tuthoma sciaĵaro. Mia heroino estas Gloria Ladson-Bilings, negra usonanino kiu doktoriĝis en la 1990aj jaroj. La dian de sia doktoriĝo ŝi ĉirkaŭrigardis la salonegon kaj nur vidis blankulojn. Ŝi ege hontis kaj ŝi demandis ŝin kiel kiel negrulino doktoriĝis kiel sola negrulino. Mi havas la saman sperton kiam mi doktoriĝis kaj devis honte konstante ke mi estis la nura plurlingva usonano ĉe la ceremonio. Kun Gloria mi min demandas: Se mi povis fari tion, kaj mi estas "tutnormala" usonano, kial aliaj usononoj faras tio? Do mi vivtasko estas (eble sisfuse) ŝanĝi tion.
Krome mi kulpas al la legantoj konfeson. Mi miellunas en Rio, mirind urbo, post mia samseksema edziĝo de mia vivkunulo de 16,5 jaroj en Copacabano, Brazilo, magika loko. Li estas brazilano kaj lia familio akceptas min kiel la mia neniam akceptis min. La brazilanoj estas ege ĝentilaj, gastamaj homoj. La lando estas belega, ankaŭ la muziko. La komida bonegas krom ke ili donas al vi rizon kun patatoj sur la sams plado. Ĉiu pretas helpi vin kun infromojn se vi estas perdita (sed nur en la portugala lingvo)aŭ verefuŝete en la "angla" linvo (sed ne atendi ke ili komprenos vian respondon.
Hodiaŭ ni veturis al la Kristo Redempataro sue Carcavalo Monto. Estis grupo da auxstralioj, eble 4o. Ili laŭte, kvazaŭ kriante instigis la brazilianojn komprenis sin en la aŭstrala.Li brazilanoj hontis sed ne konprenis eĉ "ĉu". Oni serĉis kunulon kiu IOMETE kopmrenis la anglan sed la aŭstrala akĉento konfuzis lin. Iu demandis "En la plaĝo ĉu ni povoso vidi la ondojn (Will be be able to see the wave on the beacĥ." La aŭstralanoj responds, ke jes, sur la strandoj estas multaj "wives" (edzigoj.La brazilianoj ŝokiĝis pri lia seksema libereco.
Mi rifuzis helpi. Mi volas ke ili mem malkovras la malhelpecon de la anglaj lingvoj. Mi legis menuon pri ostroj. Por 20 realoj mi povus manĝi 6 "unuiĝojn" Tute ne apetitigis.
Kie mi loĝas en Usono mi ofte manĝas vespermanĝon "lavu viajn manojn antaŭ o ĉina restaŭracio. En la banejo estas grandega, do grava ŝildo: Klientoj! Atendu ke la dungitoj lavus viajn manojn antaŭ ole reiri a sia sidloko. Mi fakte atendis 10 minutojn sed neniu dungito de la reestaŭracio venis lavi mian manojn.
En nia hotel oni advertas ni "Lasu viajn valoojn en al ackeptej kaj post vi povos liber fare kion vi volas." Do ni organizon baĥanalion en nia hotelĉambron laŭ tiu menŝago.

Sonas interese. Kompreneble, la ghisnuna strategio pri Eo fiaskis.
Lau mia opinio la akcepto de Esperanto ne dependos de la Eo-propagando kaj vershajne ankau ne de la nombro da esperantistoj, sed de decidoj de shtataj instancoj. Mirige por mi tamen estas, ke praktike neniu shtato au provinco en la mondo, kun kelkaj esceptoj en la pasinteco, ech nur eksperimente au libervole enkondukis Eon, kvazau tiu lingvo ne ekzistus. Vershajne oni intermiksas Esperanton kun iu sekto, char la e-istoj kondutas sektece kaj fanatike (ne chiuj tamen). La kredo, ke pere de fanatika kaj stulta propagando eblas enkonduki Eon, estas erara penso.
UN, Unesko kaj EU ja scias kio estas Esperanto. Tie oni ne plu devas propagandi Esperanton. Kiel sciate, Unesko ech dufoje rekomendis al la membroshtatoj konsideri Eon. Ili ne faris, ech Pollando ne faris.
Vershajne la tempo por Eo pasis, la ideo enkonduki internacian neutralan planlingvon estis rifuzita de la homaro. Do, simila fiasko kiel Volapük, Occidental, Interlingua, Basic English, kvankam la Eo-movado estis la plej granda.
Bedaurinde la Eo-movado restis chiam sur la nivelo de libertempaj hobiaj strukturoj, en kiu plej diversaj idiotoj havas la okazon por elspashi kaj decidi. La intelekta nivelo de Eo-aranghoj kaj Eo-produktoj estas ghenerale ege malalta, auskulti certajn esperantistojn doloras al la oreloj (kaj ne nur al la oreloj). En Eo ekzistas preskau neniu grava publicistiko kaj literaturo (krom la Biblio, Korano kaj kelkaj aliaj tradukoj. La moderna literaturo preskau totale mankas).
Se ekzistus 100 milionoj da Eo-parolantoj kun potenca movado, kiu ankau havus certan influon en politiko, ekonomio kaj socio, tiam la afero aspektus eble alimaniere. Sed char la e-istoj abomenas politikon kaj ekonomion, ili ne povis havi influon en ili.
El tio oni devus eltiri la necesajn konsekvencojn. Sed shajnas al mi, ke certaj medioj en la Eo-movado farighis ech pli fanatikaj - kaj pro tio ili ricevas diplomojn pro elstara agado de UEA. Ridinde. UEA diskreditas sin mem per tio.

Andreas, dankon por la amikema demando. La titolo estis "Instigo en la akirado de dua lingvo". Mi volonte skribos detale pri ĝin kiam mi estos denove hejme. Ĉitie mi estas en hotelo kun limitata aliro al la reto. Mi eĉ volonte metus la prezentaĵon alirebla al la legantoj de liberafolio se mi havus lokon por tio. Mi tratis la ideon de lingvo kiel supervivilo de la homaro dum nia evoluo kaj kiel tio rilatas al la instruo de fremda lingvo ĝenerale. Mi parolis pri instrumenta instigo kaj integriga instigo kaj ĉefine mi pridubis la strategion kion ni uzas por disvastigi E kiel pura komunikilo sed mi male parolis pri la ideoj de Lev Vigotski kaj Miĥail Baĥtin kaj la libro de d-ro Blakar el la Universitato de Oslo, "Spraak aer makt", en kio li klarigas la uzon de la lingvo kiel ilo por akiri povon. Mi kredas ke Holivudo, Madison Avenue, Wall Street kaj la British Council bonege komprenas tion kaj mi kredas ke la esperantistoj devus komenci diskuton pri tio. Finfine mi parolis pri la "personeco" kion ni havas en ĉiu lingvo kion ni parolas, t.e. ke ni alparolas malsamajn anarojn en malsamaj lingvoj. Kiam mi parolas la germanan mi havas alian "personecon" ol kiam mi parolas la usonan ĝuste pro tio ke mia aŭskultantaro en la du lingvoj malsamas. Do en la germana mi uzas mian ideon de germanaj kulturreguloj kaj en la usona la kulturregulojn de usonanoj. Mi demandis kiel oni imagas la kulturreguloj de Esperantio. Kiel ni povas komuniki E-kulturon al esperantigontoj kaj kial ĝi, laŭ la teorioj de Lambert (el Kanado) gravas. Eble vi scias ke la kanadanoj klopodas dulingvigi la tutan landon sed ili NE povas uzi anglan aŭ francan kulturojn kiel orientiloj sed kanadanglajn kaj kanadfrancajn kulturojn. Ekde 1970aj jaroj Lambert studas tion. Ĉu ni ne havas ion apartan kio faras el E dezirata lingvo, kion donus al la lernontoj apartan instigon?
Mi parolis pri la sociaj kaj psikologaj instigoj sed ankaŭ pri la instrumentaj instigoj (mi volas lerni lingvon X ĉar tiel mi gajnas pli da mono, mi estos pli grava en mia socio, mi povos kontroli aliulojn) kaj instregigaj instigoj (se mi lernas lingvon X mi troviĝos en agrabla etoso de aliaj homoj kiuj emocie helpos min esti pli feliĉa - mi havos alirojn al plezurigajn kulturaĵojn kioj eble ne havas financan helpon sed animan helpon - pensu pri Maslow kaj lia piramido.
Mi parolis dum 2 horoj kaj mi apenaŭ supergratis miajn teoriojn. Sed mi volonte donos ilin al la legantaro. Sciu ke mi akordas malakordi. Mi ne min imagas ius supersciulo, mi estas humila esploristo kiu serĉas repondojn eĉ kiam mi tute eraras. Mi pretas rekonis miajn erarvojojn kaj pripensi malajn ideojn. Mi eĉ bonvenigas tion ĉar tio hegle kondukas la sintezo en kiu la tezo kaj la maltezo trovas iun komunan kun nova solvo.
Kiel simpla homoj mi nur povas esplori erojn de la tuthoma sciaĵaro. Mia heroino estas Gloria Ladson-Bilings, negra usonanino kiu doktoriĝis en la 1990aj jaroj. La dian de sia doktoriĝo ŝi ĉirkaŭrigardis la salonegon kaj nur vidis blankulojn. Ŝi ege hontis kaj ŝi demandis ŝin kiel kiel negrulino doktoriĝis kiel sola negrulino. Mi havas la saman sperton kiam mi doktoriĝis kaj devis honte konstante ke mi estis la nura plurlingva usonano ĉe la ceremonio. Kun Gloria mi min demandas: Se mi povis fari tion, kaj mi estas "tutnormala" usonano, kial aliaj usononoj faras tio? Do mi vivtasko estas (eble sisfuse) ŝanĝi tion.
Krome mi kulpas al la legantoj konfeson. Mi miellunas en Rio, mirind urbo, post mia samseksema edziĝo de mia vivkunulo de 16,5 jaroj en Copacabano, Brazilo, magika loko. Li estas brazilano kaj lia familio akceptas min kiel la mia neniam akceptis min. La brazilanoj estas ege ĝentilaj, gastamaj homoj. La lando estas belega, ankaŭ la muziko. La komida bonegas krom ke ili donas al vi rizon kun patatoj sur la sams plado. Ĉiu pretas helpi vin kun infromojn se vi estas perdita (sed nur en la portugala lingvo)aŭ verefuŝete en la "angla" linvo (sed ne atendi ke ili komprenos vian respondon.
Hodiaŭ ni veturis al la Kristo Redempataro sue Carcavalo Monto. Estis grupo da auxstralioj, eble 4o. Ili laŭte, kvazaŭ kriante instigis la brazilianojn komprenis sin en la aŭstrala.Li brazilanoj hontis sed ne konprenis eĉ "ĉu". Oni serĉis kunulon kiu IOMETE kopmrenis la anglan sed la aŭstrala akĉento konfuzis lin. Iu demandis "En la plaĝo ĉu ni povoso vidi la ondojn (Will be be able to see the wave on the beacĥ." La aŭstralanoj responds, ke jes, sur la strandoj estas multaj "wives" (edzigoj.La brazilianoj ŝokiĝis pri lia seksema libereco.
Mi rifuzis helpi. Mi volas ke ili mem malkovras la malhelpecon de la anglaj lingvoj. Mi legis menuon pri ostroj. Por 20 realoj mi povus manĝi 6 "unuiĝojn" Tute ne apetitigis.
Kie mi loĝas en Usono mi ofte manĝas vespermanĝon "lavu viajn manojn antaŭ o ĉina restaŭracio. En la banejo estas grandega, do grava ŝildo: Klientoj! Atendu ke la dungitoj lavus viajn manojn antaŭ ole reiri a sia sidloko. Mi fakte atendis 10 minutojn sed neniu dungito de la reestaŭracio venis lavi mian manojn.
En nia hotel oni advertas ni "Lasu viajn valoojn en al ackeptej kaj post vi povos liber fare kion vi volas." Do ni organizon baĥanalion en nia hotelĉambron laŭ tiu menŝago.

Andreas, dankon por la amikema demando. La titolo estis "Instigo en la akirado de dua lingvo". Mi volonte skribos detale pri ĝin kiam mi estos denove hejme. Ĉitie mi estas en hotelo kun limitata aliro al la reto. Mi eĉ volonte metus la prezentaĵon alirebla al la legantoj de liberafolio se mi havus lokon por tio. Mi tratis la ideon de lingvo kiel supervivilo de la homaro dum nia evoluo kaj kiel tio rilatas al la instruo de fremda lingvo ĝenerale. Mi parolis pri instrumenta instigo kaj integriga instigo kaj ĉefine mi pridubis la strategion kion ni uzas por disvastigi E kiel pura komunikilo sed mi male parolis pri la ideoj de Lev Vigotski kaj Miĥail Baĥtin kaj la libro de d-ro Blakar el la Universitato de Oslo, "Spraak aer makt", en kio li klarigas la uzon de la lingvo kiel ilo por akiri povon. Mi kredas ke Holivudo, Madison Avenue, Wall Street kaj la British Council bonege komprenas tion kaj mi kredas ke la esperantistoj devus komenci diskuton pri tio. Finfine mi parolis pri la "personeco" kion ni havas en ĉiu lingvo kion ni parolas, t.e. ke ni alparolas malsamajn anarojn en malsamaj lingvoj. Kiam mi parolas la germanan mi havas alian "personecon" ol kiam mi parolas la usonan ĝuste pro tio ke mia aŭskultantaro en la du lingvoj malsamas. Do en la germana mi uzas mian ideon de germanaj kulturreguloj kaj en la usona la kulturregulojn de usonanoj. Mi demandis kiel oni imagas la kulturreguloj de Esperantio. Kiel ni povas komuniki E-kulturon al esperantigontoj kaj kial ĝi, laŭ la teorioj de Lambert (el Kanado) gravas. Eble vi scias ke la kanadanoj klopodas dulingvigi la tutan landon sed ili NE povas uzi anglan aŭ francan kulturojn kiel orientiloj sed kanadanglajn kaj kanadfrancajn kulturojn. Ekde 1970aj jaroj Lambert studas tion. Ĉu ni ne havas ion apartan kio faras el E dezirata lingvo, kion donus al la lernontoj apartan instigon?
Mi parolis pri la sociaj kaj psikologaj instigoj sed ankaŭ pri la instrumentaj instigoj (mi volas lerni lingvon X ĉar tiel mi gajnas pli da mono, mi estos pli grava en mia socio, mi povos kontroli aliulojn) kaj instregigaj instigoj (se mi lernas lingvon X mi troviĝos en agrabla etoso de aliaj homoj kiuj emocie helpos min esti pli feliĉa - mi havos alirojn al plezurigajn kulturaĵojn kioj eble ne havas financan helpon sed animan helpon - pensu pri Maslow kaj lia piramido.
Mi parolis dum 2 horoj kaj mi apenaŭ supergratis miajn teoriojn. Sed mi volonte donos ilin al la legantaro. Sciu ke mi akordas malakordi. Mi ne min imagas ius supersciulo, mi estas humila esploristo kiu serĉas repondojn eĉ kiam mi tute eraras. Mi pretas rekonis miajn erarvojojn kaj pripensi malajn ideojn. Mi eĉ bonvenigas tion ĉar tio hegle kondukas la sintezo en kiu la tezo kaj la maltezo trovas iun komunan kun nova solvo.
Kiel simpla homoj mi nur povas esplori erojn de la tuthoma sciaĵaro. Mia heroino estas Gloria Ladson-Bilings, negra usonanino kiu doktoriĝis en la 1990aj jaroj. La dian de sia doktoriĝo ŝi ĉirkaŭrigardis la salonegon kaj nur vidis blankulojn. Ŝi ege hontis kaj ŝi demandis ŝin kiel kiel negrulino doktoriĝis kiel sola negrulino. Mi havas la saman sperton kiam mi doktoriĝis kaj devis honte konstante ke mi estis la nura plurlingva usonano ĉe la ceremonio. Kun Gloria mi min demandas: Se mi povis fari tion, kaj mi estas "tutnormala" usonano, kial aliaj usononoj faras tio? Do mi vivtasko estas (eble sisfuse) ŝanĝi tion.
Krome mi kulpas al la legantoj konfeson. Mi miellunas en Rio, mirind urbo, post mia samseksema edziĝo de mia vivkunulo de 16,5 jaroj en Copacabano, Brazilo, magika loko. Li estas brazilano kaj lia familio akceptas min kiel la mia neniam akceptis min. La brazilanoj estas ege ĝentilaj, gastamaj homoj. La lando estas belega, ankaŭ la muziko. La komida bonegas krom ke ili donas al vi rizon kun patatoj sur la sams plado. Ĉiu pretas helpi vin kun infromojn se vi estas perdita (sed nur en la portugala lingvo)aŭ verefuŝete en la "angla" linvo (sed ne atendi ke ili komprenos vian respondon.
Hodiaŭ ni veturis al la Kristo Redempataro sue Carcavalo Monto. Estis grupo da auxstralioj, eble 4o. Ili laŭte, kvazaŭ kriante instigis la brazilianojn komprenis sin en la aŭstrala.Li brazilanoj hontis sed ne konprenis eĉ "ĉu". Oni serĉis kunulon kiu IOMETE kopmrenis la anglan sed la aŭstrala akĉento konfuzis lin. Iu demandis "En la plaĝo ĉu ni povoso vidi la ondojn (Will be be able to see the wave on the beacĥ." La aŭstralanoj responds, ke jes, sur la strandoj estas multaj "wives" (edzigoj.La brazilianoj ŝokiĝis pri lia seksema libereco.
Mi rifuzis helpi. Mi volas ke ili mem malkovras la malhelpecon de la anglaj lingvoj. Mi legis menuon pri ostroj. Por 20 realoj mi povus manĝi 6 "unuiĝojn" Tute ne apetitigis.
Kie mi loĝas en Usono mi ofte manĝas vespermanĝon "lavu viajn manojn antaŭ o ĉina restaŭracio. En la banejo estas grandega, do grava ŝildo: Klientoj! Atendu ke la dungitoj lavus viajn manojn antaŭ ole reiri a sia sidloko. Mi fakte atendis 10 minutojn sed neniu dungito de la reestaŭracio venis lavi mian manojn.
En nia hotel oni advertas ni "Lasu viajn valoojn en al ackeptej kaj post vi povos liber fare kion vi volas." Do ni organizon baĥanalion en nia hotelĉambron laŭ tiu menŝago.

Kvankam la artikoleto pri la restarigo de la Konversacia Klubo de la urbo Rio-de-Jhanejro shajnas ne tro signifa kaj ech rutina, ghi estas plenplena de ideoj kiuj povas helpi la bonan, solidan antaueniradon de Esperanto. La postaj komentoj de Kvasnak kaj Kuenzli aldonas ech pli fruktodonajn ideojn, sed nun mi volas komenti pri nur la fundamenta, strategia valoro de la projekto en Brazilo.

Permesu al mi komenci per mia konkludo: chiu granda, internacia urbo povas profiti de starigo kaj publikigo de aranghoj kiuj similas al tiu de Rio-de-Jhanejro, kaj la instigo starigi tiajn klubojn ideale estos parto de la Strategia Plano de UEA, kaj paroltemo de la Estraro.

Sed kiaj estas la bonaj trajtoj de tiu konversacia klubo? Mi listigos ses. Unue, ghi permesas al lokanoj praktiki la lingvon. Ne studu la lingvon. Ne traduku ghin. Sed uzu ghin normale por KOMUNIKI. Tia konversacio estas atingebla pasho en la mensoj de gelernantoj. Mi vidis tian motivigan rolon en Madrido en la fruaj okdekaj jaroj, kie chiusemajne okazis la Konversacia Rondo de la tiel nomata Liceo de Esperanto. Mi mem, nova lernanto de Esperanto, inspirighis je tiu modelo, char ghi konkrete indikis al mi ke homoj vere povas konversacii kaj babili en la internacia lingvo. Kelkaj homoj, kiujn vi eble konas, regule cheestis tiun aranghon: Augusto Casquero, Jorge Camacho, Gian Carlo Figuiera, Ada Sikorska, Miguel Fernandez, Pedro Garrote. . . . Mi kredas, ke tia arangho ludis rolon por la longdaura, esperanta laboro de multaj homoj.

La dua bona trajto de la Konversacia Klubo de Rio-de-Jhanejro estas, ke ghi okazas regule, chiusemajne. Pro tio lokanoj ne facile forgesos kiam la arangho okazas, kaj post kiam iu eksterlandano ekscias, ke en tiu urbo, chiumerkrede okazas esperanta konversacio, ili certe memoras. Chiumonata arangho, tamen, estos multe malfacile memorebla.

Trie, por cheesti la eventon, nur tiuj kiuj jam sukcesis en la baza kurso rajtas cheesti. Tio donas alian instigon por la novaj lernantoj eklerni kaj poste sufiche studi la lingvon por povi havi la eblon fari aldonan pashon. La celo estas atingebla, ne estante je tro alta nivelo. Diri, tamen, al novaj gelernantoj, ke ili povas utiligi siajn novajn sciojn de Esperanto se ili cheestos Universalan Kongreson povas ech, kontraue al la pensoj de multaj Esperantistoj, malmotivigi kaj senkuraghigi, char ne facile atingebla.

Kvara, la fakto mem ke la evento okazas en granda, internacia, turista urbo estas bela donaco al la ghenerala Esperanto-Movado. Multaj Esperantistoj vojaghas chiujare, pro diversaj kialoj, tra multaj el tiaj urboj; ili jes ja vizitus esperantan aranghon se ili scius kaj memorus ke tia arangho okazus en tiu au alia urbo. Similaj aktivajhoj bezonatas en Pekino, Tokio, Shanhajo, Parizo, Novjorko, kaj alie. Mi jhus travojaghis du el tiuj urboj kaj mi ne trovis ion ajn ech post informo-klopodo kun esperantistaj lokanoj.

Kvine, estas klara, nomata organizanto kiu respondecas pri la chisemajna arangho. En Rio-de-Jhanejro ni scias, ke tiu homo estas Aloisio Satorato. Li vershajne havas retadreson, kaj povas aldoni informon por la internaciaj vizitantoj. Se la kunveno sukcesas ni povas gratuli lin; se ghi ne tiom sukcesas, ni povas helpi per komentoj au konsiloj. La situacio estas klara.

Finfine, ni lernas de Doktoro Kvasnak, la preleganto, ke la etoso de la klubo estas pozitiva. Klubanoj estas gastamaj kaj ghentilaj. Tiaj sintenoj gravas, speciale por novaj gelernantoj de lingvoj. Lau mia sperto en Esperanujo, tra kvar kontinentoj, tia etoso ofte mankas. Esperantistoj ofte havas problemojn bonvenigi novulojn. Tia problemo ne nur rilatas Esperantistojn, kompreneble, sed la manko de entuziasmo de spertaj Esperantistoj por novbakituloj ne helpas la Movadon.

Rio-de-Jhanejro ne estas la ununura loko kie trovighas bona modelo por kunvenoj de lokaj kluboj de la Esperanto-Movado. Estas aliaj, speciale en Europo. Mi pensas pri la modelo starigita de Marc Noulin en Francio, and ankau de la laboro de la Klubo de la urbo Arras de Edmond Plutniak. Tamen tiuj homoj okupighas pri malgrandaj urboj, kaj ege bezonatas sistemo por la grandaj, internaciaj urboj.

Kial oni bezonas UEA-n kaj la Estraron? Lau mi, por helpi starigi kompletan sistemon en chiuj internaciaj urboj lau la supraj kriterioj. Ke Estraro estru iomete pli. Ke UEA provu rekonstrui la vershajne nun rompitan ne kompletan sistemon tutmonde. Ke la movadestroj de chiu landa movado, kaj chiu urbega movado bonvole faru ion konkretan kiu helpos ne nur loke sed internacie. Kunlaborado bezonatas kaj prioritatas se ni volas rekonstrui efikan bazon por Esperantujo.

Por tion fari, ne bezonatas multo. Retpagho kiu listigas chiujn chiusemajnajn konversaciajn klubklonvenojn en la tuta mondo. Tago kaj horo kaj adreso. Retadreso por kontakti. Aldone, prioritato almenau mencii la sistemon en la revuo Esperanto, en la retpagharo de UEA. Mencio dum la malfermo de UK pri tiu internacia reto. Meto de la mezurado de tia afero en la la evaluada sistemo de la Estrato kaj de UEA. Jes ja MEZURADO: ke niaj vortoj videblighu konkrete. Ni mezuru kvanton, ni mezuru kreskon. Ni kuraghigu la kreskadon, ni riparu la malkreskon. Ni trovu la homojn kiuj volas sukcesigi Esperanton.

La komentoj poste de Kvasnak kaj Kuenezli pri kelkaj temoj rilate motivigon por lerni lingvon, kaj desuban, desupran strategion meritas ankau komenton, sed tion mi faru eble poste.

Dennis Keefe

Estus bone, se ankau tiuj membroj de la klubo en Rio iel komencus partopreni la publikan gheneralan diskuton, ekzemple en Lib. Folio. Por ke ne chiam estu la samaj homoj, kiuj chi tie turnighas chirkau la cirklo, inkluzive de mi mem. La foto peras ian pozitivan impreson de seriozeco. La enigo en la diskuton de Bachtin, Vigotskij ktp. estas jam bona komenco. Krom Chomsky ktp. Sed necesus iel konkrete apliki tiujn ideojn de tiuj majstroj, ne nur mencii ilin kiel teorion.
Cetere, se ekzemple iu komunisto diros ion saghan, tio ne signifas, ke mi ne apriorie ignoros lin :-))

Kion mi shatus vidi, estus freshaj ideoj, aliaj opinioj. "Niajn" opiniojn mi nun konas sufiche, tiel ke ili ne plu estas interesaj. Sed kompare kun tio kio okazas en UEA-komitato kaj -estraro, ni ja povas laudi nin mem pro certagrada originaleco de ideoj. Estus bone se ni formus pli koheran tuton, tiel ke aperu iu nova "skolo", char nun la diskutantoj en Lib. Folio ankorau estas tro disaj kaj individuaj kun tendenco kontraudiri unu la aliajn kaj malshati alies ideojn.

En dua shtupo tiuj novaj kaj freshaj diskutoj devus atingi estrarojn kaj komitatojn de lokaj, naciaj kaj internaciaj eo-organizajhoj, en kiuj la malnova generacio estus anstatauita de nova generacio.

ktp.

Iun progreson mi tamen jam kredas vidi: Kaze ke la Strategia Komisiono shtelis iujn miajn ideojn, tio jam estas sensacio, sed mi ne volas esti tro euforia. Necesus nun komenci realigi kelkajn ideojn. Sed antau ni estos longa vojo. Vershajne la koterio, defendanta sian pozicion, simile opinias kiel mi/ni, sed ili (ankorau) ne pretas ghin konfesi. Tio estas la baza problemo, kaj ghi blokas chian evoluon kaj chian progreson.