Estraro respondis pri Civito, Afriko kaj flagoj

En merkredo la Universala Kongreso de Esperanto havis ekskursan tagon, kaj en la kongresejo nenio okazis. La partoprenantoj de la infana kongreseto komune ekskursis al la urbo Pizo, sepdek kilometrojn for de Florenco, kaj fotiĝis antaŭ la kliniĝanta turo. La anoj de la plenkreskula kongreso ĉiu laŭ sia plaĉo ekskursis individue aŭ grupe, ĉu en Florenco aŭ en la ĉirkaŭaĵo.

La kongresaj laboroj rekomenciĝis en ĵaŭdo matene je la 9-a horo per la tradicia programero "Estraro respondas". La tuta estraro de UEA ĉeestis en la plenŝtopita salono Canuto, kie la temperaturo kaj humideco estis ŝvitigaj. Ekstere la vetero iom mildiĝis pro kompata pluveto kaj nuboj kiuj iom ŝirmas la kongresanojn kontraŭ la bruliga Florenca suno.

Komence de la kunsido la ĝenerala sekretario kaj estrarano de UEA, Ulla Luin, parolis pri la financoj de la asocio kaj atentigis pri la grava rolo de la Centra Oficejo ankaŭ en la administrado de la mon-aferoj.

- Membrokotizoj financas proksimume la duonon de niaj elspezoj. Prlksimume kvarono el niaj enspezoj venas de la libroservo kaj la kongresaj kotizoj, kaj tio multe dependas de bona prizorgo en la Centra Oficejo. Alia kvarono, proksimume, venas de rentoj aŭ aliaj tiaspecaj fontoj. Tiu mono kompreneble parte venas el iamaj grandaj donacoj, sed la laboro de la Centra Oficejo estas ege grava en la daŭra administrado de tiuj investoj. Ĝenerale mi volus diri, ke la Esperanto-movado estas absolute mirinda, se konsideri, kion ĝi sukcesas fari per tiuj malgrandaj enspezoj, kaj vi kiel membroj estas absolute mirindaj, diris Ulla Luin.

La unuan demandon la prezidanto de la kunsido, Renato Corsetti, akceptis de la konata japana mecenato Etsuo Miyoshi, kiu interalie financis multajn tutpaĝajn anoncojn pri Esperanto en eŭropaj gazetoj.

- Ni jam faris iom grandan investon en Roterdamo, en la Centra Oficejo, sed ĉiuj scias ke la centro de Eŭropa Unio esas en Bruselo. Se ni havus Centran Oficejon en Bruselo, ni povus influi tie. La naskiĝo de EU estas la nura, unua kaj lasta ŝanco por Esperanto, tiel mi kredas. Nia movado estas formiko kiu atakas giganton, sed ni devas ataki.

Renato Corsetti evitis la demandon pri translokado de la Centra Oficejo al Bruselo, kaj volis nuancigi la bildon pri la unuavica graveco de Eŭropo.

- Nia japana amiko estas la plej konvinkita eŭropisto. Fakte estas ankaŭ multaj eŭropaj estperantistoj, kiuj pensas ke nia ŝanco estas nun aŭ neniam, en Bruselo aŭ en neniu alia loko en la mondo. Mi tamen havas grandajn dubojn.  Ankaŭ aliaj mondopartoj fariĝas pli gravaj. La vera problemo de la Esperanto-movado estas, ke ni ne havas tre fortan movadon en Usono. Se ni havus ĝin, certe eĥoj de tio, kion ili dirus atingus la tutan mondon pro la nuna strukturo de la informrimedoj. Ĉiu laboru en sia lando kaj en sia kontinento, kiel se tio estus la plej decida afero por Esperanto. Mi volas nur relativigi la aferon. Bruselo ja estas grava, sed povas esti ke post tridek jaroj Pekino estos eĉ pli grava ol Bruselo, neniu povas scii.

La antaŭa prezidanto de UEA, Kep Enderby, nun estas unu el la gravuloj de la debat-instiga Esperanta Civito, kaj li diris, ke li volas fari "tabuan demandon". Iom surprize, li volis ke la estraranoj de UEA klarigu kial eldonaĵo de la Civito malafable skribas pri UEA.

- Mi loĝas en la alia flanko de la mondo, sub viaj piedoj, tial mi ofte ne aŭdas sufiĉe pri tio, kio okazas en aliaj partoj de Esperant Civito. La lingvo en la ĵurnaloj, precipe en lasta numero de Literatura Foiro, ne estas afabla lingvo, multajn bedaŭrindaĵojn oni legas tie, diris Kep Enderby.

Renato Corsetti opiniis,  ke la Civito estas prefere ignorinda ol atentinda, kaj ricevis fortajn aplaŭdojn de la publiko post sia respondo.

- Pri la Civito la problemo fakte ne estas ke tio estus tabua vorto, tiel ne estas. Sed laŭ mi tio ne estas io atentinda, en la senco ke la ĉefa ideo de la Civito estas misa. Mi estas ĉi tie por ŝanĝi la mondon, ne por krei mian propran mondeton. Mi daŭre diras, ke UEA zorgas tro multe pri la komunumo kaj tro malmulte pri la mondo. Dirinte tion, ĉio cetera temas pri rilatoj inter homoj, ĉu ofendoj,  ĉu ne ofendoj...

Marcel Delforge, komitatano A por Belgio, demandis pri la agado de UEA en Afriko kaj pri la perturboj post la transloko de la Afrika Oficejo de UEA el Togolando al Benino. Renato Corsetti respondis, ke post la jarŝanĝo la atento de UEA al Afriko prefere kreskis ol malkreskis.

- Afriko certe estas gravega. Ni estas farantaj grandan laboron en afriko. Internacia konferenco de ILEI (Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj) okazos en 2008 en Benino.  Tio estos speco de antaŭprovo por vidi ĉu Universalaj Kongresoj povus okazi en Afriko, ĉu ekzistas la kondiĉoj por tio. Afriko vere estas kreskanta, unu lastatempa ekzemplo pri tio estas la futbalaj pilkoj senditaj al Burundio por ke povu okazi la futbala matĉo dum la landa kongreso. Ili ĉiuj estas junaj kaj entuziasmaj. tio pri kio aludis Marcel estas denove homaj rilatoj,  sed ne ŝanĝas la bazan atenton de UEA al Afriko, eĉ male, ĝi pliiĝas, diris Renato Corsetti.

Unu kongresano plendis, ke dum tri ekskursoj kiujn li partoprenis, la gvidanto havis nek esperantan flagon, nek ŝildon kun la vorto Esperanto. Tiam leviĝis tre indignita virino en pensia aĝo, kaj aliris la mikrofonon kun plia plendo.

- La samideano diris ke mankis flagoj, sed multe pli grava estis la fakto, ke oni forprenis niajn ŝildojn, niajn insignojn. Oni lasis ilin en la aŭtobuso. Oni nudigis nin je nia esperantisteco!

Al la demandoj pri ŝildoj, flagoj kaj insignoj respondis Claude Nourmont, estrarano pri kongresoj.

- Estas bedaŭrinde se la aŭtobusoj ne havas ŝildon kiu montras ke la ekskurso ligiĝas al la kongreso, estus bone atentigi pri tio la publikon. Sed por la ekstera propagando, por nia elmontriĝo en la urbo, la plej bona maniero estas iri al restoracio kaj inter si paroli Esperanton. Ofte okazas ke la kelneroj demandas kiun lingvon ni parolas, tiam mi donas la informilon kiu estis inter la kongresaj dokumentoj. Sed tio ne validas nur en la Universala Kongreso, ankaŭ en viaj urboj vi parolu Esperanton, kaj  venos demandoj. Tio laŭ mi multe pli gravas ol meti ŝildojn, opiniis Claude Nourmont.

Al demando pri tio, kial ne aŭdiĝis salutoj de Unesko kaj UN dum la inaŭguro Renato Corsetti respondis, ke de Unesko oni efektive post multaj kontaktoj ricevis saluton, tamen ne de la ĝenerala direktoro, sed de malpli altranga burokrato. Krome oni ricevis la klarigon, ke la ĝenerala direktoro persone tre malofte sendas salutojn, kaj ĉar la kongreso en Vilno pasintjare ricevis tian personan saluton, plej frue oni povos atendi novan saluton en Jokohamo venontjare.

- Ni do lasis la aferon por la venonta jaro, kaj ne anoncis la salutojn de tiu fako de Unesko pri edukado kaj kulturo dum la malfermo, ĉar ĝi ne ŝajnis sufiĉe grava. Pri UN estis simila problemo. Kiam estis la momento ricevi salutmesaĝojn, la oficejo skribis al ni, ke estas mezorienta krizo, Koffi Annan ne havas tempon por skribi salutojn.