Reinhard Selten denove kandidatos en la eŭropaj elektoj

Mi iom miras, se celo estas, ke "milionoj da homoj ekscios pri la ekzisto de Esperanto", nur se ili trovos balotilojn aŭ hazarde trafos mallongan reklameton en neoportuna horo en radio aŭ televido. Ekzistas partioj de ĉasistoj, bieremuloj ktp., kaj tio ne ŝajne altigas la prestiĝon de tiuj kolektivoj. En Hispanio, estas normale trovi en kiu ajn elekto dekojn da balotiloj el esoteraj grupoj, ĉu ekstreme dekstraj, ĉu ekstreme maldekstraj, ĉu spiritualismaj k.a. Tio igas nur, ke homoj ĝenerale eĉ ne atentas pri ili, aŭ ŝercas. Mi certas, ke se grupo kun tia nomo aperus en Hispanio, oni rapide aldonus ĝin al la stako da ŝercoj pri t.n. Humanisma Partio (tradicia en ĉiuj elektoj, kvankam ĝi ricevas manplenon da voĉoj - kaj tio, cetere, neniam vekis mian intereson ekscii, kion diable ili proponas, se ili ion proponas).

Mi esperas, ke tio ne okazos (nek okazis) en Germanio aŭ Francio, kaj ĉiuokaze sendube plej bone scias lokanoj la antaŭvideblaj konsekvencoj de siaj informpolitiko. Mi povas nur diri, ke mi ne uzus tiun sistemon por informi "pri la ekzisto de Esperanto" en Katalunio (kie mi plej bone konas la situacion). Mi kredas, ke estas pli trafaj metodoj por informi, pli profunde, pri Esperanto kaj ties celoj, nome al influaj unuopuloj kaj elektitaj rondoj (sociaj forumoj, federacioj de asocioj, lobiado interne de partioj ktp.).

Sed por atingi tion necesas scii ekzakte, kion oni volas, kaj tion ofte ne scias esperantistoj, trans kelkaj frapfrazoj. Tial mi ŝatus legi iom pri la programo ol aperas en: http://www.e-d-e.org/-Nia-programo- Kiel ekzakte tradukiĝas la "respekto al minoritatoj"? Per kiuj konkretaj rimedoj? Ĉu per plifortigo de regiona memregado (ekz. en Francio), surbaze de la citita principo de subsdiareco? Ĉu oni celas instruadon en la gepatraj lingvoj aŭ nur de ili? Ĝis kiu nivelo en la eduksistemo? Kio pri ilia uzado en la publika administrado? Ĉu oni parolas pri historiaj aŭ de novaj malplimultoj? Kaj kio pri aliaj malplimultoj aŭ diskriminaciataj grupoj (inoj, gejoj ktp.)?

Se oni volas aperi sur la politikan arenon, necesas havi konkretan programon - eĉ se ĝi tuŝas nur lingvojn (aŭ ĉasadon): almenaŭ en tiu fako estu klara programo, pri kiu eblas diskuti kun aliaj grupoj, kaj montriĝi seriozaj. Ne nur "esperanto en Eŭropan Union". Se oni volas kuiri omleton, necesas rompi ovojn: do, bv. konkretigi kaj montri, kio ekzakte sekvas, laŭ vi, almenaŭ pri lingvoj en la ŝtata organizo kaj la eduksistemo el Eŭropo, Demokratio kaj Esperanto.

Mi plene konsentas: estas eraro ke oni povas salti al nacia, aŭ eĉ regiona, graveco sen la aktiva subteno de plejmulto de la homaro. Kaj tio ne okazos kiam la plejmulto eĉ ne scias kio estas Esperanto. Laŭ mi, ni plej grava agado devas esti loka: se ĉiu Esperanto-parolanto starigos lokan grupon kaj organizos najbarejan agadon, ni povos antaŭvidi daŭran kreksadon kaj aktivadon de nia Afero. Dum oni nur revas pri iu nerealisma saltego al Fina Venko, okazos nenio serioza kaj ŝrumpos nian Aferon.

Mia klopodado en Eŭropo-Demokratio-Esperanto sekvas mian por Eŭropo. Mi ĉiam voĉdonis por partioj favoraj al Eŭropa Unio, al ĝia konstitucio, k.t.p. Do kiam mi malkovris EDE en la Franca Eŭropa voĉdono je 2004, mi elektis tiun partion, kaj ne estis malfacila eligi ĝin el ekstremistaj, spiritaj aŭ stultaj partioj. Nur poste mi lernis esperanton.
Oni povas vidi en la listo ede-de, ke la plejparte de la klopodanto de la Germania EDE similas al mi......

Eŭropon mi celas, ankaŭ ili verŝajne.

kaj se estus iu lingvo pli facila ol esperanto, ni proponus tiun

Mi parte konsentas: Oni kompreneble ne revu pri nerealismaj saltegoj. Grandaj paŝoj konsistas el malgrandaj paŝoj, tamen paŝoj povas esti grandaj aŭ malgrandaj je kiu ajn nivelo, kaj ankaŭ sendepende de tio ĉu oni laboras desuprisme aŭ desubisme.

Desuba agado estas la plej necesa el ĉio. Tamen, se ĉio devas okazi nur desube, oni povas dissolvi UEA kaj ĉiujn organizojn super loka nivelo. Se desuba agado estas pli necesa ol desupra, tio estas ĉar oni ĉiam devas juĝi la rimedojn pli severe ol la celojn.

Krome oni memoru ke EDE iusence estas desuba agado. Ĝi ne dependas de UEA, la tutmonda organizo. Ĝi devas esti juĝata laŭ tio ĉu ĝi sukcesos progresigi Esperanton je Eŭropa nivelo. La cetera Esperantomovado devas esti juĝata laŭ tio ĉu ĝi kapablos siavice ekspluati tiun eventualan progreson.

Mi konsentas, ke EDE "devas esti juĝata laŭ tio ĉu ĝi sukcesos progresigi Esperanton je Eŭropa nivelo". Kaj Robert Leleu montras, ke ĝi sukcesis almenaŭ unu esperantoskribanton. Sed la nuna ne estas la unua provo de EDE: Ĉu estis post la antaŭaj balotoj serioza esploro pri la rezultoj de tiu agado? Ĉu ĝi ie estas legebla? Ĉu ĝi konsistas el io alia krom la nombrado de voĉdonoj? Ekz. ĉu pliboniĝis la rilatoj aŭ la simpatio al esperantistoj en Francio kaj Germanio? Ĉu senteble kreskis membraro de la landaj asocioj? Ĉu pli fruktodonis kontaktoj kun registaraj kaj neregistaraj organizoj?

Certe , mi konsentas, ke bezonus serioza esploro, sed esploro kaj cxiu reklamo postulas monon kaj "de kie preni se ne sxteli?"Pri tio povus okupigxi UEA, sed ili estas ankaux malricxaj kiel "pregxeja muso".
Bedaurinde esperanto ne kolonigis neniun landon, neniun prirabis, do ne havas bezonatan kapitalon kiel alia imperia lingvo, ni havas nur bonan volon servi al la homaro kaj devas provi ankaux aliajn vojojn ankaux sen serioza esploro.
Plej grandaj eltrovoj okazis per eksperimentado aux hazarde.
Mia opinie estas pli bone ion fari ol atendi je miraklo aux nur filozofii.
Mi ne volas diri, ke vi ne pravas.Certe estus bone serioze pri tio okupigxi kaj en reto starti iun enketon kaj kelkpersona grupeto sen troaj kostoj tion prilaborus.
Alia problemo estas, ke kelkaj opinias, ke EDE povas kontraustari laboron de UEA. Mi opinias, ke nur komune ni povas pli rapide akiri la celon.Kiel malnova skolto, ni ofte sendis pionirojn por provi kiu vojo estas gxusta.

Estas tute normala, ke cxio nova havas pro kaj kontraux vocxojn.
Mi opinias, ke agado de EDE estas sur gxusta vojo. Dum pli ol 120 jaroj ni pregxis kaj provis ne politikigi esperanton kaj ni preskaux nenion atingis.Ni devas kuragxi ankaux aliajn vojojn elprovi kaj uzi ecx kion donos al ni la sxtato.Pri la kongreso en Roterdamo la pasantoj preskaux nenion sciis. Jes, mi scias, mankas por la reklamo la kara mono. Nun, se ni ricevos 0,5 % da vocxojn, ni ricevos monon de la sxtato kaj povos reklami kaj uzi mediojn.
Ni estu sinceraj, por kio oni lernu esperanton? Nur unuopuloj konvikigxas pro idealoj, sed cxu iu povas gajni por sia pano? Multaj miaj gekonatuloj kaj amikoj volonte subtenos nian agadon kaj vocxdonos.Aux ili simpatias kun niaj idealoj, aux respektas min, aux estas kontraux angligado de la patria lingvo.
Do, estas gxuste, ke ni eliras de la oficejo, klubo sur la straton.
Al sinjoro Prof. Selten mia plej granda gratulo kaj admiro , ke havas kuragxon strarigi sian renomon en servo de esperanto , de pli bona Europo.
"Kiu nenion riskas nenion atingas".