Rezultoj de serĉo

En La Chaux-de-Fonds, la ĉefsidejo de la Esperanta Civito, estis fondita nova organizaĵo kun la nomo "Feminisma Esperanta Movado". Al ĉiuj gvidaj postenoj estis elektitaj funkciuloj de la Civito, kaj la nova organizaĵo tuj en sia fonda kunsido petis aliĝon al la Civito. Libera Folio ne rajtis legi la statuton de la organizaĵo. "Skandalgazetistoj kaj mensogantoj ricevas informojn nur post seriozaj ĵurnalistoj", respondis Anna Lászay al nia peto.

Unu idiotajxo sekvas la alian kaj aldonas al la detruo de la antauxa. Bone. Pli da tia agado de blindaj gvidantoj de la same blindaj [...]

Estimata, via raporto ĉirkau FEM estis inda. Ĉar mi ne povas kompreni kio okazis, kion oni volas fari sub la nomo de feminismo. Do, mi [...]

(Citaĵo el la oficiala komuniko de la Esperanta Civito- HeKo n-ro 244) S-ro Kalle Kniivilä aperigis en la retgazeto "Libera Folio", konata kiel neoficiala organo [...]

Tiu ĉi estas nek la unua nek la sola kapero fare de la elpensinto de "Civito", Valerio Ari, kiu kaŝiĝas sub diversaj kromnomoj, falsaj nomoj [...]

"Skandalgazetistoj kaj mensogantoj ricevas informojn nur post seriozaj ĵurnalistoj kaj sinceraj interesiĝantoj. Vi do estas en la lasta vico, ŝi respondis al ni." Estimata samideano, [...]

La libera enciklopedio Vikipedio donas bazajn faktojn kaj koncizan kritikon pri la Civito de Esperantio: "Ne ĉiuj Esperantistoj konsentas kun la kreo kaj celoj de la Civito. Multaj jam kritikis ĝiajn fondajn ideologiojn. La verkisto Jorge CAMACHO kolektis diversajn kritikojn de la Civito en sia verko La liturgio de la foiro. Jouko LINDSTEDT tiam skribis, ke La Civito estas provo de la raŭmistoj uzurpi la koncepton "Esperantujo". Diversaj esprimoj estas uzataj pro priskribi la "Esperantan civiton" : "la rondeto de Giorgio SILFER", "La Polpo" kaj "la Vespejo". Sinteze la "Esperanta civito" aperas al multaj kiel malgranda grupo kiu laboras sub la aŭtoritata gvido de sia ĉefo kaj kutimas eluzi tre malagrablajn rimedojn por etendi sian influon. Sed ĉar tio estas ĉiam pli vaste konata, la influo de la grupeto ne kreskas.

Tekstoj de seminario pri la Raŭma manifesto, okazinta en Helsinko en julio 2000. El la enkonduko: "La Manifesto de Raŭmo, verkita kaj publikigita dum la Internacia Junulara Kongreso en Raŭmo, Finnlando (1980), celis siatempe esti radikala kontribuo al la diskuto pri la interrilatoj de la Esperanta movado, Esperanta komunumo, Esperanta kulturo kaj la ekstera mondo. Al la dua jarcento de la Lingvo Internacia ĝi heredigis jenan defion: Ni kredas ke la unua jarcento de Esperanto pruvis la taŭgecon de la lingvo por esprimi ĉion; meze de la 80-aj jaroj, komence de la dua jarcento, ni devos ekmontri al la mondo ke ni kapablas ankaŭ diri ion — ion kulture originalan kaj internacie valoran. La Manifesto lasis kelkajn evidentajn demandojn parte neresponditaj. Tial ĝi ankaŭ estis interpretata kaj pritaksata tre varie dum sia dudekjara ekzisto. Ĝi invitis krei originalan valoran Esperanto-kulturon, sed ne precizigis, kiudirekte oni iru. Kaj ĉar iuj interpretis la Manifeston kiel inviton turni la atenton internen, al la valoroj de la komunumo mem, ĝi ne nepre kuraĝigis prezenti la Esperanto-kulturon al la ekstera mondo. La fundamenta demando estas do: ĉu la Esperanta kulturo devus signifi ion ankaŭ por la ekstera mondo, aŭ ĉu sufiĉas, ke ĝi estas grava por ni mem? Ĉu ni kulturu nur nin mem, aŭ ĉu ni posedas valorojn prezentindajn al eksteruloj? Kio estas tiu originala valoraĵo, kun kiu ni alproksimiĝu la mondon? La kulturo de la komunumo ekzistas ne por tio, ke la movado havu ion, pri kio fanfaroni. Sed sen la kulturo, la movado tamen havus malpli da ekzistokialoj. Kio do estas la interrilato de la Esperantaj kulturo kaj movado?"

"Nul homon murdis Giorgio Silfer, almenaŭ laŭ mia scio. Tial ne justus kompari lin kun krimuloj kiel Mobutu aŭ Pinochet, kvankam radike temas pri simila fenomeno: egocentra deliro", skribas Jorge Camacho en sia bone dokumentita artikolaro.

Romano de Jorge Camacho. Plena teksto: "Kiam Georg Silber, unu matenon, vekiĝis el ŝtorma sonĝo, li trovis sin en sia lito transformiĝinta en nenian monstran insekton. Liaj pensoj restis ankoraŭ nebule konfuzaj, kiam tra la plene aperta fenestro ekflirtis en la ĉambron la printempa-matenaj triloj de svise pepaj birdetoj. Turninte sin delikate sur la tuko-kovrita matraco li rimarkis, ke la ruĝa lumeto de la faksilo blinkas. Kun trankvilaj movoj li metis la piedojn en karese lozajn pantoflojn el blua ŝamo, alprenis staran pozicion kaj direktis sin al la signalanta aparato. Li komencis legi duonlaŭte..."