Rezultoj de serĉo

Intervjuo de Kalle Kniivilä, la redaktoro de Libera Folio, publikigita en "La Ondo de Esperanto" lige kun lia ekskomuniko fare de FEM.

Estas iom malkutime, ke la cxefredaktorino ne verkas ion ajn ecx en la unua numero. Ankaux mi, ricevante novan revuon, sercxus mencion pri la intencoj [...]

Via nova kunlaborantino Cecilia Gülich, estiel eŭropanino, malfeliĉe ne rimarkis, ke la unua numero de "Femina" nomas sin "printempa" numero. Per tio la eldonisto manifestas [...]

http://esperantio.net/index.php?id=1779

Aparte atentinda estas jena raporto-fina frazo: "Se iu deziras proponi al mi interesan kontrakton, tio eblas, laŭ miaj kondiĉoj." Jen homo, kiu ne bezonas postenon [...]

http://liverafolio.wordpress.com/

La Esperanto-movado malfavoras aktivan partoprenadon de virinoj, opinias la prezidanto de UEA, Renato Corsetti en mesaĝo kiun li dissendis okaze de la Internacia tago de la virinoj. Ne samopinias Ans Bakker, estrarano de UEA. Laŭ ŝi, la problemoj estis diskutitaj jam en la 70-aj kaj 80-aj jaroj kiam efektive funkciis komisiono de UEA pri virinaj aferoj.

Tekstoj de seminario pri la Raŭma manifesto, okazinta en Helsinko en julio 2000. El la enkonduko: "La Manifesto de Raŭmo, verkita kaj publikigita dum la Internacia Junulara Kongreso en Raŭmo, Finnlando (1980), celis siatempe esti radikala kontribuo al la diskuto pri la interrilatoj de la Esperanta movado, Esperanta komunumo, Esperanta kulturo kaj la ekstera mondo. Al la dua jarcento de la Lingvo Internacia ĝi heredigis jenan defion: Ni kredas ke la unua jarcento de Esperanto pruvis la taŭgecon de la lingvo por esprimi ĉion; meze de la 80-aj jaroj, komence de la dua jarcento, ni devos ekmontri al la mondo ke ni kapablas ankaŭ diri ion — ion kulture originalan kaj internacie valoran. La Manifesto lasis kelkajn evidentajn demandojn parte neresponditaj. Tial ĝi ankaŭ estis interpretata kaj pritaksata tre varie dum sia dudekjara ekzisto. Ĝi invitis krei originalan valoran Esperanto-kulturon, sed ne precizigis, kiudirekte oni iru. Kaj ĉar iuj interpretis la Manifeston kiel inviton turni la atenton internen, al la valoroj de la komunumo mem, ĝi ne nepre kuraĝigis prezenti la Esperanto-kulturon al la ekstera mondo. La fundamenta demando estas do: ĉu la Esperanta kulturo devus signifi ion ankaŭ por la ekstera mondo, aŭ ĉu sufiĉas, ke ĝi estas grava por ni mem? Ĉu ni kulturu nur nin mem, aŭ ĉu ni posedas valorojn prezentindajn al eksteruloj? Kio estas tiu originala valoraĵo, kun kiu ni alproksimiĝu la mondon? La kulturo de la komunumo ekzistas ne por tio, ke la movado havu ion, pri kio fanfaroni. Sed sen la kulturo, la movado tamen havus malpli da ekzistokialoj. Kio do estas la interrilato de la Esperantaj kulturo kaj movado?"

"Skandalgazetistoj kaj mensogantoj ricevas informojn nur post seriozaj ĵurnalistoj kaj sinceraj interesiĝantoj. Vi do estas en la lasta vico, ŝi respondis al ni." Estimata samideano, [...]

Por montri, ke la debato por mi estas finita, mi estingas nun tiun komenton sur mia hejmpagxo. Mi estas kontenta, ke nun ne plu estas [...]